Dr inż. Natalia Łukasik
Wydział Chemiczny
Studenci o nauczycielce:
#eksperymentująca, #kreatywna, #motywująca, #otwarta, #pomysłowa
„Swoimi pomysłami i zaangażowaniem w naukę potrafi zainspirować studentów do działań naukowych, które przynoszą później sukcesy. Jest miła i uprzejma dla studentów. W trakcie zajęć są interakcje ze studentami, rozmowy i żarty, a jednocześnie przekazywanie wiedzy w łatwy i zrozumiały sposób.”
Nauczycielka o sobie:
#mentorka, #doskonaląca się, #dbająca, #motywująca, #otwarta
„Wszystkie hasztagi, które studenci wybrali dla mnie, są zaskakujące. Nie sądziłam, że aż tak jestem odbierana. Zawsze staram się na zajęciach wprowadzać przyjazną atmosferę. Z mojego doświadczenia wiem, że więcej wyniosłam z takich zajęć, podczas których profesorowie starali się o przyjazną atmosferę, niż z takich, na których się bałam prowadzącego. Być może dbając o dobrą atmosferę trudniej jest zachować wysoki poziom zajęć, ale staram się to jakoś wypośrodkować.
Dlaczego studenci widzą mnie jako #eksperymentującą? Być może dlatego, że na przykład podczas wykładów staram się wprowadzać różne nowe formy, tak, aby nie była to tylko jednostronna narracja. Pomagają mi w tym różnorodne kursy dotyczące dydaktyki prowadzone na Politechnice Gdańskiej. Staram się prowadzić ze studentami dialog, proponuję pracę w grupach, zadaję pytania, a ponieważ mówimy o technologiach, to pytam ich o opinie związane z zagrożeniami klimatycznymi czy transformacją energetyczną. Dużo młodych ludzi jest w te tematy zaangażowanych, mam świadomość, że to nie jest dla nich obojętne. Studenci dostrzegają doniosłość tych problemów, a ponieważ dysponują już sporą wiedzą, to dyskusje o już istniejących, czy też nowych, dopiero wdrażanych technologiach, są racjonalne i mocno osadzone w rzeczywistości.
Spośród hasztagów, które wybrałam dla siebie, takim najbardziej kluczowym jest chyba #doskonaląca się. Widzę, że przede mną jeszcze długa droga i w niej istotną rolę odgrywają same zajęcia ze studentami, bo one też otwierają oczy na różne kwestie. To jest taka wspólna nauka i cieszę się, że są rozmaite kursy dla nauczycieli. One naprawdę bardzo pomagają, bo pozwalają spojrzeć na problemy związane z nauczaniem, albo problemy studentów, z innej perspektywy. I ta świadomość, że jeszcze wiele tej nauki przede mną, jest dla mnie ważna.
Takim elementem, który wyniosłam z ostatnich szkoleń, i na co staram się zwracać uwagę, jest indywidualne podejście do każdego studenta. Świadomość, że każdy z nas jest inny i nie można oceniać wszystkich tą samą miarą. Jeśli jakiś student jest mniej zaangażowany, czy też nie chce brać udziału w zajęciach, to już nie uważam, że jest na przykład bardziej leniwy, tylko że być może kryją się za tym jakieś jego problemy czy trudności. Widzę, że dzisiaj studenci mierzą się z problemami, które mogą rzutować na ich dobrostan psychiczny. Dla mnie osobiście najtrudniejszym elementem pracy dydaktycznej jest radzenie sobie z różnymi typami osobowości.
Jedni studenci są bardzo aktywni i otwarci, inni – bardzo zamknięci, a chciałabym każdemu poświęcić wystarczającą ilość czasu i uwagi. Więc chyba najbardziej brakuje mi umiejętności oceny ich potrzeb w tym zakresie, dlatego chętnie wsparłabym się szkoleniami z tego obszaru – psychologii, oceny potrzeb emocjonalnych studentów, radzenia sobie ze stresem.
Ostatnio miałam takiego studenta, który był bardzo wycofany, nie chciał pracować w grupach, nie miałam pewności, czy dobrze rozumie materiał, ale też nigdy nie prosił o pomoc. Dzięki szkoleniom zrozumiałam, że muszę stopniowo do takiej osoby docierać, szanując jej komfort. Udało się – ten student zaczął się coraz bardziej otwierać na mnie i na pracę na zajęciach, przychodzić na konsultacje, pracować w grupach. Widziałam, że jest zainteresowany tematem i ma potrzebę współpracy, ale trudno mu było na początku się przełamać w proszeniu o pomoc. Było to dla mnie wyzwanie, ale dzięki szczęśliwemu zakończeniu mogę tę sytuację postrzegać jako mój sukces pedagogiczny.”
